Header Ads

ทำไมคนฮ่องกงถึงออกมาประท้วง (1) – ปมในใจชาวฮ่องกง

ทำไมคนฮ่องกงถึงออกมาประท้วง (ตอนที่ 1) – ปมในใจชาวฮ่องกง 



 

การออกมาเดินขบวนของชาวฮ่องกงจำหน่ายหนึ่งที่ยืดเยื้อมาเข้าสู่เดือนที่สามแล้ว และยังไม่มีทีท่าว่าจะยุติลงได้ง่ายๆ และยิ่งนับวันกลุ่มผู้ประท้วงจะยกระดับความรุนแรงมาขึ้น ปัญหาที่ถือเป็นจุดเริ่มต้นคือ กฎหมายส่งผู้ร้ายไปยังจีนที่กลุ่มประท้วงถือเป็นเหตุ จนรัฐบาลของนางแครี่ หลั่ม (Carrie Lam) หรือหลิน เจิ้ง เยว่เอ๋อ (林郑月娥)ผู้ว่าการเขตปกครองพิเศษฮ่องกงต้องประกาศระงับการเสนอกฎหมายดังกล่าว แม้กระนั้นก็ตาม กลุ่มผู้ประท้วงเรียกร้องให้ถอนร่างไปเลย จากนั้นก็บานปลายถึงให้นางแครี่ หลั่ม (Carrie Lam) ลาออก และก็พัฒนาเป็นการเรียกร้องเสรีภาพ ประชาธิปไตย และลามปามถึงขั้นขอปกครองตนเองในฐานะประเทศเอกราช…

ปมในใจของชาวฮ่องกง ต้นเหตุของการประท้วง

จะสังเกตว่า ผู้ที่ออกมาประท้วงส่วนใหญ่จะเป็นคนวัยรุ่น คนหนุ่มสาว ที่มีตั้งแต่นักเรียนมัธยม นักศึกษามหาวิทยาลัยจนถึงคนทำงานที่อยู่ในวัย 10 กว่าถึง 20 กว่าเป็นส่วนใหญ่ หากวิเคราะห์ตามอายุ กลุ่มที่มีอายุ 30 ปีขึ้นไปก็จะเป็นชาวฮ่องกงที่เกิดระหว่างที่ยังอยู่ภายใต้การปกครองของเจ้าอาณานิคมอังกฤษ ส่วนกลุ่มกลุ่มมีอายุไม่เกิน 22 ปีจะเกิดหลังจากที่อังกฤษมอบเกาะฮ่องกงกลับคืนสู่จีนแล้ว พวกแรกจะเคยใช้ชีวิตภายใต้การปกครองของอังกฤษช่วงปลายก่อนที่จะส่งมอบกลับสู่จีน ขอย้ำช่วงปลายเพราะช่วงนี้อังกฤษเริ่มรู้ว่าไม่สามารถที่จะยื้อกับจีนให้ขยายอายุการปกครองอังกฤษได้อีก อังกฤษจึงทำการ”วางยา เหมือนฝังเมล็ดพันธุ์ชั่วร้ายไว้จะได้สร้างความปั่นป่วนในอนาคตอันเป็นพฤติกรรมปรกติของเจ้าอาณานิคมดังเห็นได้จากปัญหาเพื่อนบ้านเราทั้งพม่า อินเดีย มาเลเซีย (เจ้าอาณานิคมอังกฤษ) หรือ ลาว เขมร เวียดนาม (เจ้าอาณานิคมฝรั่งเศส)

ก่อนที่จะกล่าวถึงผลอันชั่วร้ายจาก”เมล็ดพันธุ์ชั่ว”ที่อังกฤษฝังไว้ให้กับชาวฮ่องกง เรามาย้อนดูประวัติศาสตร์เริ่มตั้งแต่ฮ่องกงตกเป็นอาณานิคม (แม้ในทางการจะพูดให้ฟังดูดีหน่อยว่า “เช่า”ก็ตาม) จะทำให้เราเห็นภาพชัดเจนยิ่งขึ้น

สงครามฝิ่น
ชาวจีนที่เสพติดฝิ่นจากการที่อังกฤษนำมาขาย

สงครามฝิ่นและชีวิตชาวฮ่องกงใต้เจ้าอาณานิคม

 ช่วงปลายราชวงศ์ชิง หรือประมาณต้นศตวรรษที่ 19 อังกฤษกลายเป็นเจ้าอาณานิคมที่ยิ่งใหญ่จนได้รับฉายาว่า “ประเทศที่พระอาทิตย์ไม่ตกดิน” หลังจากที่ปฏิวัติอุตสาหกรรมแล้ว อังกฤษพยายามที่จะขอให้ทางจีนเปิดประตูการค้า แต่จักรพรรดิเฉียนหลง (乾隆เห็นว่า ประเทศจีนไม่ได้ขาดแคลนอะไร จึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องค้าขายกับอังกฤษ เมื่อค้าขายตรงๆไม่ได้อังกฤษเลยใช้วิธีสกปรกด้วยการลักลอบนำเข้าฝิ่นขายให้แก่ชาวจีนเพื่อมอนเมาชาวจีนและเพื่อให้ได้ผลกำไรสูงสุด ทำให้ชาวจีนต้องเสียเงินทองซื้อฝิ่นมาเสพปีละนับ 6 ล้านตำลึงเงิน ทำให้คลังหลวงต้องว่างเปล่า จนหลินเจ๋อสวี (林则徐)ต้องส่งคนไปสืบและบังคับให้พ่อค้าต่างชาติส่งมอบฝิ่นที่ครอบครองทั้งหมด แล้วนำไปเผาทิ้ง อังกฤษเลยเอาการเผาฝิ่นนี้มาเป็นข้ออ้างส่งเรือรบ 47 ลำมาปิดแม่น้ำจูเจียง พร้อมกับให้ George Elliot นำทหารอีก 4000 นายมาทางบก เพื่อปิดทางเข้าออกสู่ทะเล สงครามฝิ่นจึงเริ่มขึ้นตั้งแต่เดือนมิถุนายน 1840 ถึงเดือนสิงหาคม 1842 ผลของสงครามคือ รัฐบาลจีนแพ้จนถูกบีบบังคับให้ลงนามในสนธิสัญญานานจิงที่ไม่เป็นธรรม โดยให้จีนต้องชดใช้ค่าเสียหาย ยกเลิกภาษีนำเข้าสินค้าจากอังกฤษ และยกดินแดนให้กับอังกฤษ นั่นคือ ต้องยกเกาะฮ่องกงให้อังกฤษเช่าเป็นเวลา 99 ปี

chaophraya.net

ไม่มีความคิดเห็น

ขับเคลื่อนโดย Blogger.